دولتهای اپوزوسيون

از نظر من، پس از انقلاب ايران هميشه به روش ملوک الطوايفی اداره شده، بدين معنی که کانون های مختلف بدون نشان قدرت وجود داشته و دارد که عدم پاسخگويی آنها، هرج و مرج می آفريند و اين مسئله نه امر جديدی است و نه مخفی.
با نگاه به دولتهای پس از انقلاب و دوران جنگ، نکته ای را می توان آشکار کرد که تامل در آن زيباست. در دولت هاشمی، خبری از افشاگری و اينکه دولت بلندگو در دست بگيرد و تقصير ها را به گردن ديگران بيندازد خيلی نبود. در دولت خاتمی، دولتيان اين کار را می کردند ولی خود خاتمی نمی کرد. در دوران احمدی نژاد هم دولتيان می گويند و هم احمدی نژاد، بدين معنی که تمامی مشکلات را به گردن ديگران می اندازند.
با عنايت به اين امر که تمامی وعده های انتخاباتی دولتها، با علم به همه مشکلات و آگاهی از شرايط ملوک الطوايفی ايران داده شده است، پس اين حرفها چه نتيجه ای دارد غير از سلب مسئوليت در برابر مشکلات و يا بيان عدم آگاهی و شناخت شرايط. در دنيا در اينگونه موارد، دولت مردان با فشار جامعه و به خاطر بی لياقتی و يا کلاه برداری استعفا می دهند چراکه در غير اينصورت، اگر نتايج اعمالشان بد شد، ديگران را مسئول می کنند و به سختی می توان خلاف آنرا ثابت کرد.
از اين رو در جهان شايد دولت اقليت داشته باشيم ولی دولت اپوزوسيون، شاهکار ايران در هزاره سوم است.

تعطيلات عيد فطر

به سلامتی امسال دولت آقای احمدی نژاد برای عيد فطر ۳ روز تعطيل کرد. مردم هم همه خوشحال شدند. اصولا بر مردم نیز خرده ای نبايد گرفت، چرا که آنها اصولا نبايد متخصص امور فرهنگی و اقتصادی در وجه کلان آن باشند، ولی دولت بايد باشد، بايد بررسی کرده باشد و مطمئن باشد که اين تعطيلی بدون برنامه ريزی قبلی زيانی ندارد. مثل مردم چون طفلی است که در عين سرماخوردگی از دست پدر بستنی جايزه می گيرد، طفل خوشحال است، و بايد هم باشد، ولی آیا پدر راه صواب را رفته است و طفل متضرر نگشته؟
يکی از دوستان می گفت از آنجايی که به دليل تعطيلی همگانی امکان تهيه خدمات مسافرتی وجود نداشت و خانواده ها معمولا در خانه ها ماندند، اين تعطيلی احتمالا در راستای سياست جديد دولت برای افزايش جمعيت بود.