تحريمهای جهانی

ديروز داشتم با دوستی در ايران صحبت می کردم. گفتم وضع تحريمها خيلی زندگی و ارتباط با ايران را سخت و دشوار کرده است. گفت که اين که چيز جديدی نيست، ما از اول انقلاب تحريم بوده ايم!
بله ما بعد از اشغال سفارت آمريکا و در سالهای بعد مورد تحريم آمريکا بوديم ولی آن در مورد آمريکا بود و بخشی از محصولات نظامی و تکنولوژی نفتی و ملياردها دلار پول مردم را صرف خريد همان موارد از دلالهای دست دوم و سوم کرديم. اما امروز داستان ديگری است. ما مورد تحريم دنيا قرار داريم و برای اولين بار در تاريخ جمهوری اسلامی تمامی دنيا ما را تحريم کرده است.
ديگر حتی دلال دست دوم و سوم حسابی هم وجود ندارد و ديگر فقط محدود به سلاح و مهمات نيست. اين تازه شروع ماجراست.

پوپوليستها دوام نمی آورند

پوپوليست ها کسانی هستند که آگاهانه و يا ناخودآگاه در جهت فريب مردم حرکت می کنند و با گفتن حرفهای عوام پسندانه که به آن اعتقاد دارند و يا ندارند نظر مردم را جلب می کنند. اينها بدون داشتن برنامه ای تدوين شده به بيان آرزوها می پردازند. رمز موفقيت اينها بودن در درون اپوزوسيون است ولی وقتی قدرت را در دست بگيرند و نتوانند کارهايی را که گفتند انجام دهند و به توجيه بپردازند اقبال عمومی را از دست می دهند و آن موقع خيالپرداز بودنشان آشکار می شود.
واقعبينانه دليل رويگردانی مردم از اصلاحطلبان هم همين واقعيت بود که آنها نيز نتوانستند اموری را که وعده دادند انجام دهند. اين تجربه تاريخ است.

احمدی نژادی شدن

روزهای سختی می گذرد. باور کنيم يا نه دنيا ديگر حتی حاضر نيست از ما پول بگيرد، چه رسد به اينکه به ما خيری برساند. ديگر بانکها پولهای ما را هم نگه نمی دارند.
روزگاری نه چندان دور را به ياد می آورم که ناراحت بوديم که مورد احترام نيستيم و گله مند که چرا با ما بد حرف می زنند و يا کار می کنند. امروز ديگر کار از کار گذشته، ديگر جواب سلاممان را نمی دهند.
واقعا احمدی نژادی شده ايم!